Bazen burnumuzun dibindeki güzellikleri görmeden geçip gideriz, kimi zaman da 'bir ara giderim' der ya hiç gitmeyiz ya da uzattıkça uzatırız. Benim kız kulesine şöyle bir uzaktan bakışımda tam da bu bir ara giderim gibi oldu. Karşısına geçip, ciğerleri deniz havası ile doldurmak, günün ya da hayatın koşturmacasını bir nebze de olsa unutup anı yaşamaya çalışmak, belki biraz hayal kurmak... Ah bir de ertelemesek şu hayatı:) Neyse ki nihayetinde ben bunu gerçekleştirdim. Geçtim karşısına ve bir süre sessiz kalıp sadece dinledim. Sonra da itarihini bir kez daha okudum belki de Üsküdar'ı Üsküdar yapan bu Bizans döneminden kalma Kız Kulesinin. Tarih der ki... M.Ö. 24 yıllarına kadar uzanan bu kulenin temelleri ve alt katın önemli bir bölümü Fatih dönemi yapısıymış. Kule Yunan döneminden başlayarak Osmanlı'ya kadar birden fazla amaç için kullanılmış. Hatta bir zamanlar Boğaz'dan geçen gemilerden vergi alınması için bile kullanılmış. Neyse ki 2000'de restore edilerek şimdiki kullanımına ulaşıyor. Kule'ye ulaşım Salacak ve Ortaköy'den küçük tekneler ile yapılıyor. Baya baya küçükler:) Gitmediyseniz mutlaka gidip görün ama sanki uzaktan daha bir güzel görünüyor:) Görülecek, öğrenilecek ve yapılacak o kadar çok şey var ki şu hayatta...Yaptığımız en büyük hata belki de ertelemek bir şeyleri, ama farkına kolay varamadığımız belki de varmak istemediğimiz bir şey var ki o da, zaman. Fazla hızlı geçiyor, ertelemeyin hayatı, bir de yürüdüğünüz yolları geçmeyin hızlı adımlarla, bazen de kafanızı kaldırıp bakın etrafınıza, binalara, tarihe, her sabah önünden geçtiğiniz ama fark etmediğiniz her ne varsa:)
